Hayatıma devam edemiyorum
“Sonunu göremediğim bir yolda yürümek istedim. Yapabilirim sandım. Yapardım da. Tek bir şeyi hesaplayamadım. Beni sevmediğini. Herkesin kendi yalanını yaşadığı bu dünyada sanırım bende kendime bir yalan buldum ve o yalanı yaşadım. Ancak anladım ki; insanın canını en çok inandığı yalanlar yakıyormuş.”
Bu kaçıncı kaçışım senden bilmiyorum. Tam başardım diyorum, bu sefer tamam diyorum. Hiç beklemediğim bir anda karşıma çıkıyorsun. Ve ben başladığım yere geri dönüyorum.
Geçen onca yıla bakıyorum. Hak etmediğin kadar çok sevmişim seni… Hiçbir kelimenin seni anlatmaya yetmeyeceğini düşünüp, yıllarca kelime kelime seni anlatmaya çalışmışım. En dibe vurmuşum ben seninle. Beni en güzel sen üzmüşsün. İçim, dışım, her yanım yanmış yine de beklemişim seni. Bir damla sevginle avunmuşum yıllarca…
Sonra kendime bakıyorum. Hiç kimsenin anlamadığı bir adam kalmış geriye. Umutsuz, uykusuz, yorgun, kırgın, kırılgan, üzgün ve gerçekleşmeyecek hayalleri, yaşanmayacak günleri olan yorgun bir adam. Artık inandığım yalanları unuttum, kabullendim gerçekleri. Bu sefer içimde bitirdim seni. İçimde bitirdim ama yine de giden ben olmadım. Beni sen kovdun, sakın unutma.
“Seni tanıdığıma pişman değilim ama sadece seni tanıdığımla kalmayı isterdim. Birde daha iyi şartlar altında kendime yazık etmeyi.” / Bulabilirim.com
